Ruïnes en Rundvleeskroketten

Pamukkale was mooi, maar niet bepaald onontdekt. Dit wel! Niet gek ook, want deze grot lag onder een kaal veldje in een industriegebied. Maar onder de grond bevond zich hetzelfde soort ding als waar die Bollywood-mevrouw zich omdraaide.

Bij Sultaniye heb je nog meer van die zwavelbronnen, maar hier hebben ze er een gemengde hammam (badhuis) overheen gebouwd. We hebben daar dus heerlijk kunnen badderen in het hete water, wel met als gevolg dat Sinsia's (trouw)ring zwart uisloeg van de zwaveldampen en we een paar dagen naar rotte eieren stonken. Maar dat maakt niet uit als je alleen met elkaar in een oranje bus zit!

Die ook door deze katten bij de hammam erg mooi gevonden werd. Zes katten deden mee aan de invasie, ik kan je vertellen dat ze tot in de bus zijn gekomen...

Omdat we stonken zochten we een camping en we kwamen terecht bij George House in Faralya, alwaar ook deze geiten woonden. Het was een sinaasappel/olijven/geiten/kippen/citroenen/maderijnen/granaatappels/uien/lieve waakhond boerderij in de winter en hippie-/wandelaarscamping in de zomer, waar we onder een lauwe douche konden en de bus mochten parkeren voor een paar nachten.

De boerderij ligt boven deze Butterfly Valley, waar je alleen met touw-, wandel- en klimwerk kan komen. Beneden in de vallei vonden we drie eenzame timmermannen van wie we thee kregen,

Vleesetende planten (mmm, ook zin in vlees),

Veel hippiebordjes

en zon! Het had die nacht erg veel geregend, dus dat was fijn.

Bij George House zat het ontbijt en avondeten bij de prijs in (tientje per persoon), dus konden we heeeeeeeeeeeeeeel erg genieten van heerlijk Turks, vegetarisch boereneten, net van het land enzo. Heerlijk!

En toen begonnen de ruïnes. Deze kwamen we langs de weg tegen. Er stond geen bordje bij, dus we hebben geen idee wat het is, maar er stond water in en er waren nog een paar soortgelijke gebouwen. Wie het weet mag het zeggen. Het eerste overtuigende antwoord is een nader te bepalen souvenir waard,

Het gebied waar we nu zijn (Lycia) barst van de oud-Lyciaanse (het plaatselijke door de Romeinen onderworpen, van de Grieken afgesplitste volk) ruïnes. Dit is Xanthos.

Patara, een stuk gerestaureerd.

Patara, ook bekend van haar duingebied en achttien kilometer lange strand.

Mozaïek bij Letoon, een heiligdom voor de plaatselijke heilige/godin/geliefde van Zeus, Leto.

Tlos. Alle oud-Griekse steden hebben Necropoli (tombes en sarcofagen buiten de stadsmuren), de Lycianen, echter, hakten tombes uit in het omringende gesteente. In Tlos is dat onder de burcht, die tot in de negentiende eeuw werd gebruikt door de Ottomanen, en het meest spectaculair. Ze zien er van buiten erg gaaf uit met reliëfs, valse deuren en gevels.

Zo zien ze er van binnen uit. In één van de tombes (in Knidos) vonden we nog botten... (mwoehahaahhah).

En tsja, dit kom je natuurlijk ook tegen in toeristische gebieden (Marmaris, vlakbij Antalya). Helaas was deze kroketci dicht. Echt heel erg jammer.

Sinsia heeft nu ook een klus bij Tijdschrift Lover, een online feministisch tijdschrijft. Ze maakt er filmpjes voor die hier te zien zijn.