Lieve Turken

Deze blogpost verdient een inleiding. Turken zijn namelijk lief! Het begon de eerste nacht al, we kwamen bij een aftands haventje ergens tussen Griekenland en Istanbul, waar we van de havenmeester zo lang mochten blijven als we wilden. “No problem!”

En deze blog werd mede mogelijk gemaakt door een superlieve meneer, wiens zoon in Groningen studeert, en die ons heel Denizli door naar een winkel bracht, waar we internet konden aanschaffen. We hebben nu dus internet waar we maar willen, vooral handig om visa enzo te regelen. Maar overal waar we komen worden we superlief behandeld en geholpen! Turkije is fijn!

Maar goed, Istanbul dus. Om de hoek bij de blauwe moskee en de Aya Sophia (zie foto) was ons appartementje. De Hagia Sophia is een 1500 jaar oude kerk, daarna moskee, daarna museum. Een gigantisch ding, met alle fases van religie erin te zien.

De Basilica Cistern, een ondergrondse wateropslag, met vissen erin!

Eigenlijk was het helemaal niet zo druk in de bazaar, zo rustig zelfs dat we overal weinig moeite hadden met afdingen (“You're my first/only customer, so okay”). Ook Sinterklaas kocht hier een aantal mooie presentjes.

Mooie moskee in de avond. 's Ochtends begint ook de hele stad op te roepen voor gebed. Best vroeg.

Jaja, lieve kijkbuiskinderen, Sinterklaas, die oude grijze racist, sloeg ook ons in Istanbul niet over. Pepernoten, marsepijn, cadeautjes, niks kwamen we te kort!

Dit is in de harem in het Topkapi-paleis, het optrekje van de Osmaanse Sultans. Versailles is er echt niks bij, aan geld en goud niks te kort.

Helaas werden we allebei in Istanbul een dag ziek. Overgeven, diarree, koorts, geen pretje. Maar toen we de stad weer uitreden en we langs een Burger King kwamen, had Sins weer zin in een patatje! Dan ben je officiëel beter.

Turken zijn lief! We kwamen aan op ons eerste plekje buiten Istanbul, een natuur/vogelgebiedje bij een meer. Vraag: “Kunnen we hier op de parkeerplaats in onze bus slapen?” Antwoord: “Je kan hier gratis in een kamer, tv kijken, zet je auto maar hier in de tuin. No problem, hier heb je wat börek met vlees!” En toen zagen we ook nog pelikanen en flamingos!

In Turkije doen ze wat anders met ruïnes dan in Griekenland. Hier zoeken ze de brokstukken bij elkaar en bouwen ze weer op met wat beton voor de ontbrekende stukken. Het resultaat is dat je veel beter ziet hoe het was toen de boel nog overeind stond, heel spectaculair. Op deze plek (Ephesos) werden we (en nog twee Franse campers) trouwens weggestuurd van de parking, alwaar we ons kamp hadden opgeslagen. De jandarme (een soort militaire politie) is niet zo vriendelijk hier. Gelukkig vonden we even verderop bij een kerkhof wel een rustig plekje...

Sinsia op brokstukken van een vroege kerk in Ephesos.

Dit is Sinsia in het gemeentehuis/theater van Afrodisia. Een gebouwtje dat bewaard in een modderbad zo goed als helemaal in tact is.

Turken zijn lief! Aangekomen op een mooie camping (Luxe! Douchen! Stromend water!) in Pamukkale kregen we gelijk een heerlijk kopje chai toegeschoven.

Pamukkale is bekend om deze warmwaterbronnen, vol met mineralen en kalk, die zich afzetten tegen de plaatselijke heuvel. Al decennia lang wordt dit water allerlei krachten toegedicht. Er liggen dan ook de ruïnes van een Romeinse stad (Hieropolis) omheen. En je kan in het water! Lekker warm!

Bollywood in Pamukkale!

 Reacties zijn leuk!