Van Almaty naar Irkutsk (met prijsvraag!)

Ongelooflijk, wat een eind hebben we net gereden. Ongeveer 3500 km later zijn we dan in Irkutsk, aan het uitrusten met een Grolschje. We gaan hier het Baikal meer bekijken, een nieuw Mongools visum halen (want we zijn te laat) en chillen, want die kilometers (en de Siberische kou) zijn vermoeiend.

Maar eerst Kazakhstan. In Kazakhstan mochten we van meneer Nazerbayev niet onze blog bijhouden, staatsgevaarlijk als we zijn, maar van meneer Poetin/Medvedev wel, dus bij deze.

Allereerst: lente! In Almaty aangekomen gooiden we onze lange mouwen, broeken en warme sokken in de opslag en haalden we onze korte broeken/jurkjes/T-shirts uit het vet.

Deze vrouwen ook, maar om de Russisch Orthodoxe kerk te bezoeken, doe je wel even een hooddoekje op, natuurlijk.

We bezochten de Hortus, waar we werden opgesloten in de kas. Geen straf!

De geschiedenis van Kazakhstan in een monument gevat. Hier de heldhaftigheid van de Kazakhse arbeider in Stalinistisch kader.

En natuurlijk mag meneer Nazerbayev niet ontbreken in deze glorieuze geschiedenis.

Almaty is een supermoderne stad met terrasjes, koffie en Wifi. Dus namen we het ervan in onze T-shirtjes. IJskoffie!

We waren lang in Almaty, omdat het Russische visum langer duurde dan gedacht. We sliepen onder andere bij Tifin, een Amerikaanse expat, die ons meenam naar een Amerikaans paasdiner. Wij maakten Kaiserschmarrn. Goed gelukt! Het feestje was erg gezellig, want dat zijn Amerikanen, en we waren vergeten hoe fucking lekker ham is!

Wederom een viering van het glorieuze Kazakhstan, de toegangspoort naar het Presidentspark.

Van rechts naar links Tifin (onze host) en Charlotte en Sam, twee meisjes die voor het goede doel van Oost-Azie naar Londen liften. Vooral Sam had erg zin in lasagna, Tifin had een oven, wij de skills, dus voila!

We sliepen ook bij Steven (een Belg, getrouwd met) en Saule (een Kazakhse) die we hielpen met verhuizen naar hun dacha. Een prachtig, in de bergen gelegen, bouwvallig huisje met een grote boomgaard eromheen. Een erg fijn plekje.

Saule en Steven hadden hele lekkere plov gemaakt voor ons, die we lekker buiten opaten.

Appelbloesem (ofzo)!

Samen met Steven bezochten we het (bevroren) Almaty-meer. Mooi.

Later waren we weer bij Tifin, die ons deze keer meesleepte naar de high-school musical van de Amerikaanse school waar ze werkt. De hoofdrol werd gespeeld door een Nederlands meisje. Lachen. Bake-sale in de gang.

Toen we weg gingen, maakte Tifin chocolatechipcookies voor ons. Lekkerste koekjes die we hebben gehad op de reis. Het waren er veel en ze waren in drie dagen op.

Met het Russisch visum op zak togen we naar de Sharin-canyon, de op twee na grootste canyon (wat dat ook moge betekenen) van de wereld. We brachten er een dag door en wandelden en genoten van het uitzicht.

Check dat!

We waren op de steppe errug dicht bij China (110km). Kijk maar!

Klein lek in één van de dieseljerrycans. Stank.

Dit is de steppe van Kazakhstan, een grote uitgestrektheid. Erg mooi.

En stoffig. Omdat ons luik niet helemaal goed afsluit, komt dat ook naar binnen. Die bruine kussens waren eerst zwart. Onze kelen waren ook bruin geworden.

In Semey namen we een dagje rust en verbleven we in dit prachtige Soviet-hotel.

 

Prijsvraag: wat is er bijzonder aan deze tank? Wie de vraag goed heeft, krijgt een handgemaakte, notenhouten lepel uit Kyrgyzstan.

De overtollige Leninbeelden werden in Semey in dit parkje gestald.

En toen reden we Siberië in, waar we al snel (600km later) evenwijdig aan de trans-Siberië express reden.

Water tanken in traditioneel Siberisch dorpje.

Rust tanken in traditioneel Siberisch dorpje.

Diesel tanken in traditioneel Siberisch dorpje.