Rijden, rijden, rijden in een orange carpet door Rusland!

Dit was de stand van onze banden na Mongolië. Gaten erin, lappen rubber en ijzerdraad die er los aanhingen, dus we moesten ze laten vervangen. In Barnaul konden we terecht bij de Mercedesgarage van Maxime, die ons in goed Engels te woord kon staan. Ze hebben daar zes banden en een wiel vervangen. Dure grap, maar ja, wat mot, dat mot.

Tijdens de reparaties verkenden we Barnaul (weer). Niet zo gek veel te beleven, daar, maar wel lekkere koffie en hier en daar een spectaculair overblijfsel uit de Soviet tijd.

En het werd warm! En er was geen schaduw en de muggen lustten ons rauw, dus wilden we het liefst onze deuren dicht houden. Maar ja, 39 graden is dan echt te warm.

Dus bedachten we deze oplossing: de klamboe voor het luik gespannen en het luik zelf open. Hadden we ook nog een mooi uitzicht tijdens het eten.

Gelukkig is er ook zo nu en dan onweer in Rusland. Frist de boel weer lekker op.

Ergens tussen Novosibirsk en Omsk (ofzo, het land en de etappes zijn zo groot dat het allemaal een beetje vaag werd) pikten we twee jongens op die op weg waren naar een ska/reggae-concert, vlakbij Moskou. Pardoes vielen ze op ons lekkere zachte bed in slaap...

Honderd kilometer voorbij Chelyabinsk, bezochten we het Zhuratkoel-meer. Heel erg toeristisch, veel zuipende Russen (daarover later meer) en dit Disneyland van de Ural. Een bende kitscherige huisjes, beeldjes van Baba Yaga en scheepjes bij elkaar. Russen zijn raar.

Zuipende Russen, dus. We sliepen op de parkeerplaats en al snel werden we uitgenodigd door deze groep metaalarbeiders om wat te komen drinken. De tafel werd gedekt (vissekoppensoep, aardappel, chleb), en er werd vodka ingeschonken. Die grote witte karaf zat aan het begin van de middag nog vol en vier uur later was ie leeg. Het was zelfgebrouwen, bruine (!) vodka en zoveel hadden we niet op (Sinsia een half glaasje, Joris drie á vier), maar toch vielen we pardoes in slaap om een uur of vijf. Dat bruine in de vodka was waarschijnlijk het gif waarmee het spul gebrouwen was. Blèch.

Tijd om Joris zijn verjaardag te vieren, dus we zochten een mooi plekje in de Ural, aan een meertje en klommen even op het imperiaal om te inspecteren of de rijplaten nog vast zaten. Dat zaten ze, maar vijf van de zes pootjes van het imperiaal waren afgebroken en het zesde was bijna door. Gelukkig ontdekten we het, anders had het een eng ongeluk kunnen worden!

Maar ja, ver van alles vandaan, konden we niks anders dan het petje van de auto achterlaten in het bos. Snik, het stond hem zo mooi...

Over tot de orde van de volgende dag: verjaarsontbijtje op bed!

Taart!

Gezicht van de jarige job die een stukje van die mooie taart (die pap wordt in de zon) in zijn mond heeft gestopt.

Ook op dit plekje het volgende geluid in de ochtend... Wat is dit in godsnaam?

Als je dit tafereeltje kan fotograferen, betekent het dat je weer in de buurt van Europa komt.

En ja hoor, bij de grens tussen de twee continenten (waarom dat is opgesplitst is een raadsel), was een mooi monument opgericht waar we natuurlijk in een mooie pose bij op de foto moesten.

Aan de andere kant van de Ural bezochten we de Kungur IJsgrotten, waar we een geheel Russische rondleiding kregen. Erg leuk, vooral omdat het niet zo heel spectaculair was. De Russen zetten dan gewoon een beeld in het midden van een kamer en noemen het dan Dante's grot. Vindingrijk!

Vlakbij Perm ligt de laatste overgebleven Gulag van het land. Erg indrukwekkend. Dit is de filmzaal waar de gevangenen porpagandafilms 'mochten' bekijken.

Het geheel doet erg denken aan de concentratiekampen van Hitler, maar deze hebben veel langer bestaan. Tot 1987 zaten hier dissidenten. In de zomer aten ze het gras naast de paden, vanwege vitaminegebrek.

Dit was de gevangenis van Perm 36.

In Volgograd nog een Stalinistisch reliek, het monumentenpark ter nagedachtenis aan de slag bij Stalingrad (zelfde stad, ander tijdperk). Gigantische beelden, reliëfs en tempels.

En natuurlijk de wisseling van de wacht, Russische stijl.

En in bewegende beelden:

Overal zijn nog de sporen van de Soviet-unie. Er staan nog veel beelden van Marx en Lenin, hier en daar nog een beeltenis van Stalin zelfs, en naast de weg nog veel hamers en sikkels en dit soort eerbetonen aan het glorieuze Rode Leger.

Starocherkasskaya is de oude hoofstad van iets kozakkenachtigs. Het eerste mooie dorpje dat we in Rusland tegenkwamen. We hebben er een beetje rondgehangen, ijsje gegeten, dat soort dingen.

Ongeveer vierduizend kilometer verder dan aan het begin van dit blog, vonden we onszelf terug aan de Zwarte Zee, op deze massale Russische camping, vol met bierbuiken en gestamp uit alle auto's. Wel gezellig, want dat zijn Russen, erg vriendelijk, nieuwsgierig en warm. We hielpen bijvoorbeeld een paar jongens hun auto uit het zand te krijgen, waarop ze ons prompt een anderhalve liter fles Maikopskoe bier gaven. Lief!

En we konden de warmte, het zweet en de viezigheid van ons afspoelen in zee!

We zijn nu in een hostel, vlakbij Sochi, waar we maandag de boot naar Turkije nemen! Jippie, baklava en chai!