Stof!

Mongolië is werkelijk een adembenemend land. Het is verschrikkelijk uitgestrekt, erg ongerept en je vindt er hele coole beesten. Maar het is ook een vermoeiend land, als je, zoals wij, zo eigenwijs moet zijn om er met je eigen auto doorheen te rijden. Want de 'wegen' zijn, nou ja, Mongools. Meestal zijn het zand-/grasbanen, soms moet je je door een moeras heen wurmen en overal zitten kuilen zo groot dat er hele kuddes yaks in verdwijnen. Dus het gaat langzaam, maar het is het wel waard, want het is erg avontuurlijk.

Hier lag een beetje te veel zand op de weg en moesten we een half uur zwoegen met schop en rijplaten om er weer uit te raken. Gelukkig hielden deze paarden ons gezelschap en gaven ze ons, zachtjes hinnikend, morele steun.

Via een andere weg, kwamen we toch bij het Hustai Nationaal Park, waar deze mooie Takhi paardjes in het wild leven. Het zijn de laatste wilde paarden van de wereld en uitgezet door (onder andere) Nederlandse dierentuinen. In het gerkamp bij de ingang van het park mochten we onze bus parkeren, slapen en kregen we lekkere Mongoolse vodka! Gezelligheid.

Deze kraanvogels zien we om de haverklap in paartjes langs de weg lopen.

Deze roofvogels zien we om de haverklap rondjes om onze bus vliegen.

Dit is het Erdene Zuu klooster in Kharkhorin (in het Westen beter bekend als Karakorum). Een mooi klooster met daarnaast de ruïnes van de hoofdstad van het grote Mongoolse rijk van Chinggis Khan. Het klooster is mooi, van de ruïnes zijn alleen nog twee beelden van schildpadden over.

En deze piemel! Hij staat gericht op een vaginale heuvel (?). De mythe is dat het de monniken ervan moest weerhouden zich te branden aan de vleselijke geneugten. Jaja.

Deze yaks zien we om de haverklap in kuddes naast de weg grazen, dom kijken en onhandig wegrennen voor het gebrom van ons vehikel.

Er is veel vee (schapen, geiten, yaks, koeien, paarden) in Mongolië, dus we krijgen zo nu en dan bezoek van nieuwsgierige beesten.

Zo gaat 'ie goed!

Zo gaat 'ie wat minder. Omdat ze een brug aan het bouwen waren over deze rivier, waren er gelukkig bouwvakkers in de buurt die ons konden helpen en ons gelijk les gaven in hoe het wel moest. Maar het is wel eng als je in een rivier niet meer voor- of achteruit kan.

Maar even later konden we weer genieten van de zon en het uitzicht.

Deze (gigantische) gieren zien we niet om de haverklap om onze bus cirkelen. Ze komen als ze zitten ongeveer tot je middel.

Water is best schaars in dit land, dus we hebben nu drie soorten: drinkwater dat we kopen in flessen, kookwater uit de kraan (dus niet drinkbaar in dit land) en afwaswater uit de verschillende rivieren en meren.

Staan we weer rustig bij een meertje, stopt er een jeep naast ons, springt er een man uit die onze bus aan een grondige inspectie onderwerpt. Conclusie: één lege band. Gelukkig was hij niet lek, maar was het ventiel kapot, dat we in Tosontsengel hebben laten vervangen.

Dit is een ovoo.

We kwamen door een gebied waar heel veel van dit soort vijfhoekige monumenten staan. Wij denken dat het een balbal is, een grafmonument door de Turkse stammen die hier rond de achtste eeuw leefden, opgericht.

Dit zijn de wegen die we vaak tegenkomen. Een achtbaansgrasparcours, waar alles overheen rijdt, van gigantische trucks tot de kleinste boodschappenautootjes. Dit is ook een voorbeeld van een veelgebruikte doorgaande weg. Hier is het wel te doen en kunnen 50 á 60 km/h rijden, maar op veel stukken kunnen we maar 20 á 30.