Fijne Kerst!

Fijne feestdagen, iedereen!

Wij vieren kerst vlakbij Chimaira,waar het vuur uit de aarde komt. Volgens de legende omdat er een monster opgesloten zit in de berg (moehaha).

Ruïnes en Rundvleeskroketten

Pamukkale was mooi, maar niet bepaald onontdekt. Dit wel! Niet gek ook, want deze grot lag onder een kaal veldje in een industriegebied. Maar onder de grond bevond zich hetzelfde soort ding als waar die Bollywood-mevrouw zich omdraaide.

Bij Sultaniye heb je nog meer van die zwavelbronnen, maar hier hebben ze er een gemengde hammam (badhuis) overheen gebouwd. We hebben daar dus heerlijk kunnen badderen in het hete water, wel met als gevolg dat Sinsia's (trouw)ring zwart uisloeg van de zwaveldampen en we een paar dagen naar rotte eieren stonken. Maar dat maakt niet uit als je alleen met elkaar in een oranje bus zit!

Die ook door deze katten bij de hammam erg mooi gevonden werd. Zes katten deden mee aan de invasie, ik kan je vertellen dat ze tot in de bus zijn gekomen...

Omdat we stonken zochten we een camping en we kwamen terecht bij George House in Faralya, alwaar ook deze geiten woonden. Het was een sinaasappel/olijven/geiten/kippen/citroenen/maderijnen/granaatappels/uien/lieve waakhond boerderij in de winter en hippie-/wandelaarscamping in de zomer, waar we onder een lauwe douche konden en de bus mochten parkeren voor een paar nachten.

De boerderij ligt boven deze Butterfly Valley, waar je alleen met touw-, wandel- en klimwerk kan komen. Beneden in de vallei vonden we drie eenzame timmermannen van wie we thee kregen,

Vleesetende planten (mmm, ook zin in vlees),

Veel hippiebordjes

en zon! Het had die nacht erg veel geregend, dus dat was fijn.

Bij George House zat het ontbijt en avondeten bij de prijs in (tientje per persoon), dus konden we heeeeeeeeeeeeeeel erg genieten van heerlijk Turks, vegetarisch boereneten, net van het land enzo. Heerlijk!

En toen begonnen de ruïnes. Deze kwamen we langs de weg tegen. Er stond geen bordje bij, dus we hebben geen idee wat het is, maar er stond water in en er waren nog een paar soortgelijke gebouwen. Wie het weet mag het zeggen. Het eerste overtuigende antwoord is een nader te bepalen souvenir waard,

Het gebied waar we nu zijn (Lycia) barst van de oud-Lyciaanse (het plaatselijke door de Romeinen onderworpen, van de Grieken afgesplitste volk) ruïnes. Dit is Xanthos.

Patara, een stuk gerestaureerd.

Patara, ook bekend van haar duingebied en achttien kilometer lange strand.

Mozaïek bij Letoon, een heiligdom voor de plaatselijke heilige/godin/geliefde van Zeus, Leto.

Tlos. Alle oud-Griekse steden hebben Necropoli (tombes en sarcofagen buiten de stadsmuren), de Lycianen, echter, hakten tombes uit in het omringende gesteente. In Tlos is dat onder de burcht, die tot in de negentiende eeuw werd gebruikt door de Ottomanen, en het meest spectaculair. Ze zien er van buiten erg gaaf uit met reliëfs, valse deuren en gevels.

Zo zien ze er van binnen uit. In één van de tombes (in Knidos) vonden we nog botten... (mwoehahaahhah).

En tsja, dit kom je natuurlijk ook tegen in toeristische gebieden (Marmaris, vlakbij Antalya). Helaas was deze kroketci dicht. Echt heel erg jammer.

Sinsia heeft nu ook een klus bij Tijdschrift Lover, een online feministisch tijdschrijft. Ze maakt er filmpjes voor die hier te zien zijn.

Lieve Turken

Deze blogpost verdient een inleiding. Turken zijn namelijk lief! Het begon de eerste nacht al, we kwamen bij een aftands haventje ergens tussen Griekenland en Istanbul, waar we van de havenmeester zo lang mochten blijven als we wilden. “No problem!”

En deze blog werd mede mogelijk gemaakt door een superlieve meneer, wiens zoon in Groningen studeert, en die ons heel Denizli door naar een winkel bracht, waar we internet konden aanschaffen. We hebben nu dus internet waar we maar willen, vooral handig om visa enzo te regelen. Maar overal waar we komen worden we superlief behandeld en geholpen! Turkije is fijn!

Maar goed, Istanbul dus. Om de hoek bij de blauwe moskee en de Aya Sophia (zie foto) was ons appartementje. De Hagia Sophia is een 1500 jaar oude kerk, daarna moskee, daarna museum. Een gigantisch ding, met alle fases van religie erin te zien.

De Basilica Cistern, een ondergrondse wateropslag, met vissen erin!

Eigenlijk was het helemaal niet zo druk in de bazaar, zo rustig zelfs dat we overal weinig moeite hadden met afdingen (“You're my first/only customer, so okay”). Ook Sinterklaas kocht hier een aantal mooie presentjes.

Mooie moskee in de avond. 's Ochtends begint ook de hele stad op te roepen voor gebed. Best vroeg.

Jaja, lieve kijkbuiskinderen, Sinterklaas, die oude grijze racist, sloeg ook ons in Istanbul niet over. Pepernoten, marsepijn, cadeautjes, niks kwamen we te kort!

Dit is in de harem in het Topkapi-paleis, het optrekje van de Osmaanse Sultans. Versailles is er echt niks bij, aan geld en goud niks te kort.

Helaas werden we allebei in Istanbul een dag ziek. Overgeven, diarree, koorts, geen pretje. Maar toen we de stad weer uitreden en we langs een Burger King kwamen, had Sins weer zin in een patatje! Dan ben je officiëel beter.

Turken zijn lief! We kwamen aan op ons eerste plekje buiten Istanbul, een natuur/vogelgebiedje bij een meer. Vraag: “Kunnen we hier op de parkeerplaats in onze bus slapen?” Antwoord: “Je kan hier gratis in een kamer, tv kijken, zet je auto maar hier in de tuin. No problem, hier heb je wat börek met vlees!” En toen zagen we ook nog pelikanen en flamingos!

In Turkije doen ze wat anders met ruïnes dan in Griekenland. Hier zoeken ze de brokstukken bij elkaar en bouwen ze weer op met wat beton voor de ontbrekende stukken. Het resultaat is dat je veel beter ziet hoe het was toen de boel nog overeind stond, heel spectaculair. Op deze plek (Ephesos) werden we (en nog twee Franse campers) trouwens weggestuurd van de parking, alwaar we ons kamp hadden opgeslagen. De jandarme (een soort militaire politie) is niet zo vriendelijk hier. Gelukkig vonden we even verderop bij een kerkhof wel een rustig plekje...

Sinsia op brokstukken van een vroege kerk in Ephesos.

Dit is Sinsia in het gemeentehuis/theater van Afrodisia. Een gebouwtje dat bewaard in een modderbad zo goed als helemaal in tact is.

Turken zijn lief! Aangekomen op een mooie camping (Luxe! Douchen! Stromend water!) in Pamukkale kregen we gelijk een heerlijk kopje chai toegeschoven.

Pamukkale is bekend om deze warmwaterbronnen, vol met mineralen en kalk, die zich afzetten tegen de plaatselijke heuvel. Al decennia lang wordt dit water allerlei krachten toegedicht. Er liggen dan ook de ruïnes van een Romeinse stad (Hieropolis) omheen. En je kan in het water! Lekker warm!

Bollywood in Pamukkale!

 Reacties zijn leuk!

Speelgoed!

Ergens tussen Denemarken en Zweden...

Enge tunnel (nee, romantisk!) in Noorwegen

Plotseling opkomende mist in Italië

Mysterieuze Belgen...

Wilde afwas in Griekenland...

En echo bij Meteora!

Oud Griekse Priesters en Orthodoxe Monniken

Net als in Olympos werd hier in Epidavros ook een één of andere Griekse god geëerd. Daar moest natuurlijk een theater bij! En die is goed bewaard gebleven. Als je een muntje laat vallen in de piste in het midden, kan je dat op de bovenste zitplaatsen horen, zo goed is de akoestiek. Dat deden de Japanners die er waren dus ook, een muntje laten vallen op de steen in het midden van de piste. Om het extra goed te horen, stonden ze er met z'n allen in een kluitje omheen... Zucht...

De buit van een dagje shoppen aan de Griekse weg. Vijf kilo van de lekkerste manderijnen ooit, honing uit Epidavros, een granaatappel (lekker toetje), Griekse witte wijn en hele lekkere fruitige olijfolie in een waterfles.

En dit is Delphi, de navel van de wereld, alwaar een jong meisje uit de oudheid, knetterstoned (door gassen uit de heilige scheur-in-de-aarde) orakelde (of eigenlijk brabbelde, dat geïnterpreteerd en uitgelegd werd door de plaatselijke priesters).

Meteora, een voormalige zeebodem met vreemde rotsen, waar kloosters op zijn gefabriceerd. Vroeger kon je er alleen met takel of ladder komen, nu met de trap vanaf de parkeerplaats, maar het blijft een prachtig en sprookjesachtig gezicht. For your eyes only (hint, hint).

Eenmaal de trap beklommen, moet een vrouwspersoon als Sinsia natuurlijk wel een rok aan. Anders is het onkuis, ofzo.

En we kamperen nog steeds wild, want alle campings zijn dicht, behalve bij extreem toeristische dingen als Delphi en Meteora. En daar kampeerden we ook wild. Want ja, zo'n grote oranje bus op het strand valt toch niet op (lees: niemand in Griekenland maakt het een bal uit waar wij uithangen). En je staat zo op veel mooiere plekjes!

 

Sinsia in de Middellandse zee. Ja, ze leeft nog! Nee, ze was niet onderkoeld! Ja, we weten dat het eind november is! Maar kijk nou...

Zon!

Natuur! Daar hadden we zin in, in Griekenland. Dus verlieten we de weg door de Peloponnesos en kwamen we terecht in een vogelgebiedje, waar we naast het bordje "No Camping" onze bus parkeerden om de nacht door te brengen. Heel erg lekker rustig plekje en warm! Zo warm dat we 's avonds geen lieve Belgen meer nodig hadden om onze bus met plezier, wijn en bier te komen verwarmen

Want hier had ik mijn trui nog aan, tijdens de ochtendafwas in de lagune.

Maar hier sta ik Sinsia te fotograferen in mijn T-shirtje! Zo warm was het dat ik kon fotograferen in mijn T-shirtje. Verdomme!

En we deden er een Nature Trail die 'goed' aangegeven stond.

Alwaar we dit vogeltje zagen.

Zon, lunch, Sinsia en ornithologisch instituut met een Grieks thema.

Een heel eind verder naar het zuiden (op één van de zuidelijkste punten van Europa). De archeologische schatten liggen hier voor het oprapen. Dit was een mozaïek in de overblijfselen van een tempel bij een orakel.

Het zuidelijkste puntje van de Peloponnesos! Nu hebben we heel  Europa gezien en kunnen we met een gerust hart richting Turkije rijden.

Verdomme!

We kamperen alleen nog maar wild, behalve als we wifi en een douche willen.

Baard kort in zon.

Het is daar donker en dan zijn de sterren mooi...

Dit schip (de Dimitrios) ligt op een strand vlakbij Githio. Een plekje waar Joris al eerder geweest was met ouders en broertje.

Wij rijden, rijden, rijden. Rijdt er ineens een politieauto heel langzaam voor ons met een lange slinger achter zich aan. Komen we bij een dorpje, belanden we ineens in een Grieks-Orthodoxe processie! Er moest een icoon van het klooster naar de kerk gebracht worden, dus ja.... Een processie!

En ongeveer het hele dorp was aanwezig met nette kleertjes en de haartjes goed gekamd.

Nu zijn we hier: in Nafplio. Hotel, zon, taverna, douche (noem ik vaak het woord douche?). Relaxerend.

Dit is de oranje mercedes-brigade. Staat best mooi, toch?