Koud en Warm

Het Oetztal. In Tirol. Een wintersportdal, maar je kan er natuurlijk ook mooi wandelen als er geen sneeuw ligt. We hadden hier een appartement gehuurd, want het zou koud worden en dat was het ook al geweest dus we hadden zin in luxe en warmte.

Wandelen hebben we dus gedaan. Gezicht verkoelen in een bergbeekje,

of van het uitzicht genieten op het 2000-meter-bankje.

Zei ik geen sneeuw? Er is daar aan het einde van het dal wel een gletsjer, waar in oktober al genoeg sneeuw ligt om te skieen. Het was mistig, koud en het sneeuwde, maar het was wel heel spectaculair om in deze tijd te skieen.

Zei ik geen sneeuw? In dit maakten we een wandeling door een vers laagje sneeuw, gevallen tijdens de dag dat we aan het skieen waren.

Sinsia 's avonds in de woonkamer aan de huisvlijt. Het boek dat iedereen op ons "afscheidsfeest" heeft volgeschreven, hebben we voorzien van foto's.

En we hadden het maar koud en koud, dus we dachten: "In het zuiden is het vast warmer!". Dus gingen we naar het zuiden. En al snel werd het warmer. In dit nationale parkje, op de grens tussen Toscane en Emilia Romagni (?), waar we de camping voor onszelf hadden, konden we alweer in ons T-shirtje wandelen. 's Avonds was het nog wel koud, maar verder naar het zuiden (jaja, we gingen verder), werd ook dat beter.

Het stuwmeer vlak bij de camping.

Witte wieven (Groningse legende, wiki dat maar op) in het beschermdste stukje park.

Na al die natuur, werd het natuurlijk weer tijd voor cultuur en dus togen wij naar het schilderachtige Firenze, alwaar wij de kunstschatten dezer stad mochten aanschouwen. Dit is de Dom. Die hebben we ook in Utrecht.

Dit is modern, maar wel een film van Straatsburg, de demonstratie waar ook wij waren bekogeld met traangas.

Broodje in Firenze.

Dit is een geheime (zo geheim dat de foto het niet doet) gang in het Pallazzo Vecchio, alwaar wij rondgeleid werden door (volgens Sinsia extreem) lekker ding Pietro. Of hoe die ook mocht heten. Ook de rondleiding was leuk.

The Mall. Een uitwas van het vergeverdorderde kapitalisme. Gadver, wat een nare plek. Dit is een outlet voor desgner-kleding, dus opgetogen reden wij onze oude bus hier naartoe om onze garderobe met wat afgeprijsde creaties van Gucci en Prada te verrijken. En ja, afgeprijsd waren ze! Een eenvoudig truitje kostte nu nog maar 1250 euro, ipv 2250 euro! Bah! De decadentie spatte er van af. We hadden bijna de neiging om onze hoodies over onze hoofden te trekken en te gaan looten. Of eigenlijk dure auto's te slopen. Niks gekocht, dus.

Onderweg naar Assisi.

We hebben een paar dagen in Assisi doorgebracht, om een beetje uit te rusten (bijna twee maanden non-stop vakantie gaat je niet in de koude kleren zitten), om dit UNESCO-stadje te bekijken en we wilden ook wel weten waar Maarten de dichter zoveel inspiratie vandaan haalde.

Maar naast culturele hoogtepunten ook: snoep!

En rust. En warmte. Op weg naar San Damiano, waar Sint Franciscus zijn eerste visioen kreeg, lekker geniksd in een olijfboomgaard.

En bij de burcht van het stadje, op de hoogste heuvel, ontmoetten we de reincarnatie van Pietje, één van de liefste katten van de wereld. Helaas wilde Pietje II liever bij het kasteel blijven....

Broeder James leidde ons rond in de Basiliek van Sint Franciscus, een hele indrukwekkende kerk. Daar hebben we geen foto's van, wel van mij die het apparaatje demonstreerd waardoor broeder James tegen ons praatte.

Toen we de basiliek weer uitkwamen, lag er een tapijt van mist over het (nogal lelijke) dal waar je op uitkijkt. Echt heel mooi.

Nu zijn we in Pompeï, waar we morgen de ruïnes gaan bekijken, als het kan want er schijnen overstromingen enzo te zijn (het regent nu best hard....). Dan nog een paar dagen in Italië en dan naar Griekenland!