Crazy French Çirali

En hier beginnen dan onze grote Franse, resort-achtige strandfeestdagen. We hadden de tip gekregen van Stephane en Françoise, een Frans gezin dat we in Efes tegenkwamen, om naar dit strand bij het kleine dorpje Çirali te gaan. Het was er warm, je kon er gratis staan en de mensen waren er lief. Dus wij parkeerden onze bus bij een boom op het strand, in de veronderstelling een rustige kerst te gaan krijgen, lekker op ons zelf. Kijk hoe ik geniet van de zon en de ruimte.

Zo nu en dan kwam er een man met een gitaar langs, die naar hartelust speelde,

Sinsia deed eens de was, we lazen wat, we waren relaxed.....

Toen begonnen de feestdagen. Het begon met het pakket dat Yvonne, Thom en Sacha voor ons hadden gemaakt. Ineens hadden we een echt kerstontbijt en -lunch, met hagelslag, pindakaas en appelstroop! Wat wil een mens nog meer!

Op eerste kerstdag bezochten we 's avonds Chimaira, waar u trouwe luisteraar al een foto van hebt mogen aanschouwen. Er stroomt gas uit de grond, dat in aanraking met zuurstof, als vanzelf ontbrandt. Erg spectaculair, maar als je er heen gaat, neemt één zaklamp mee. De weg er naar toe is onverlicht (tip van ondergetekende).

Eerder op eerste kerstdag hielpen we, met succes en de hulp van vier Turkse mannen, een paar Duitsers uit de brand die met hun auto vast kwamen te zitten in het mulle zand van Çirali. Op tweede kerstdag, terwijl we nog lagen te stinken in bed, klonk er van buiten de auto ineens: “Hallo, die Niederländer, wir haben Frühstück für Sie!” Zaten we ineens weer met een heerlijk kerstontbijt opgescheept! Ditmaal een Duits met een Turks thema.

De rest van tweede kerstdag brachten we door in Olympos, ook vlakbij ons strand. Ook hier lagen de ruïnes van een oude Griekse stad, die we bereikten door het krijgen van natte voeten. De ruïnes zelf waren wel leuk, maar vooral de plek was erg mooi, in een diep dal om een rivier heen.

We hebben nu ook de Kelly Kettle officiëel in gebruik. Wat een handig ding!

Tussen kerst en oud en nieuw bezochten we Phaselis, zeer mooie plek, met een heel mooi bewaard gebleven hoofdweg.

De Solar shower werkt op zich, maar niet zo goed in de winter als het maar zo'n zestien graden wordt. Sinsia kreeg een koude douche (duh!).

Het eten raakte op, behalve de citrusvruchten die we toegeschoven kregen van de uitstekend Duits sprekende Hassan, dus togen we naar Kumluca om inkopen te doen. Daar vonden we aardbeien die al heel goed te eten waren voor de tijd van het jaar!

Toen begon ons Franse avontuur. Een aantal gezinnen uit, je raadt het al, Frankrijk, had elkaar gevonden op het strand, en binnen de kortste keren hoorden ook wij bij de familie. Op een gegeven moment bestond het kamp uit zeven campers, veertien volwassenen, elf kinderen en vier honden. Het was een gezellig zigeunerkampje geworden.

We aten op de raarste momenten van de dag, iets waar Sinsia erg veel waardering voor kon opbrengen.

Oud en Nieuw vierden we bij het Pansiyon van Apo, een Turkse, joints rokende (yes!) hippie. Omdat het regende mochten we tegen geringe betaling in zijn ontbijtruimte zuipen en dansen en gekke hoedjes opzetten en met kinderen gooien. Crazy French...

Uitgekaterd en wel maakten we twee dagen later een kampvuur. Weer dansen, ouwehoeren, zuipen, veel drugs, en met kinderen smijten.

En de kinderen smeten ook met vuur!

Op de één na laatste dag van ons strandavontuur, vonden de kinderen twee haaien die waren vast komen te zitten in de riviermond. Eentje was al te lang dood, maar de ander (deze) werd door Apo vakkundig uit elkaar geplukt en tot eetbare mootjes gehakt. Cool!

In Kumluca hadden we ook een tafel gekocht, ideaal om in de zon je poten op te draperen!

Het einde van het strandfeest was met de citroenen en sinaasappels van Apo, waarvan we een zak vol mee kregen. We zijn uiteindelijk bijna twee weken in de warmte van Çirali gebleven. Het was heerlijk en erg gezellig.